QUI SOMMES NOUS... La Fraternité au caractere œcuménique est née à la suite d’évènements contraires aux messages de notre Seigneur Jésus-Christ et de sa très sainte Mère !
Les Frères clercs souhaitent vivre selon le vrai message du Christ Jésus et le témoignage des saints Évangiles et de l’église primitives dans la Simplicité, l’Humilité et du Service !
Elle est aussi en marche vers l’Unité, que demande notre Seigneur Jésus-Christ, l’Unité dans la diversité car les douze Apôtres ont gardé, l’Eglise du Seigneur Jésus-Christ, Une et Indivise, mais en guidant l’Eglise suivant les contextes des cultures et des peuples ou ils se trouvaient !!!
Et voici un éclairage sur nos origines communautaire :
Le Mariavitisme provient de l'activité féconde du Père Honorat Kozminski, frère mineur capucin (1829-1916), que le Pape Jean Paul II a béatifié le 16 octobre 1988. Le Père Honorat fut le fondateur de plus de vingt congrégations religieuses ; mais plus tard, la papauté suspicieuse le démit de ses fonctions et reconnut avec réticence ses congrégations. Toutes menaient une vie cachée et clandestine à cause des persécutions et répressions de la part du gouvernement russe.
Leur but était le soutien d'une vie religieuse mais aussi l'initiative d'un secours social parmi les milieux ouvriers et paysans.
En 1883, entra dans une congrégation clandestine du Père Honorat Kosminski,Feliksa Magdalena Kozlowska. Elle était née le 27 mai 1862 à Wieliczna près de Wegrow à l'est de Varsovie.
La naissance et le développement du mariavitisme sont liés étroitement à la Mère Marie-Françoise et sont inspirés par la révélation qu'elle reçut le 2 août 1893 concernant la Miséricorde Divine pour notre temps. La diffusion de la Miséricorde Infinie de Dieu devint un moment très important et décisif dans l'histoire de la Congrégation des soeurs mariavites de l'Adoration Perpétuelle et le commencement de la Congrégation des Prêtres mariavites. Ceux-ci existaient déjà sous le nom d'Association Mariale de Prêtres Diocésains.
Le 2 août 1893 naît officiellement le Mariavitisme. Le nom de "MARIAVITE" vient de Mariae Vitae Imitantes : "imitant la vie de Marie" (et sa mère gardait toutes ces choses en son coeur, Luc 2-51).
Dès le 10 octobre 1907, un Chapitre Général confirmait le Père Jean Marie Michel KOWALSKI comme Ministre Général et Évêque élu de l'Église en formation.
Le 5 octobre 1909 celui-ci reçut la consécration épiscopale des mains de Mgr Gérard GUL, archevêque d'Utrecht et des Évêques Vieux-Catholiques de Hollande et d'Allemagne. L'année suivante, le 4 septembre 1910, à Lowicz, en Pologne, eut lieu la consécration de deux autres prêtres mariavites : Romain Maria Jacques PROCHNIEWSKIetLéon Maria André GOLEBIOWSKI. L'Évêque consécrateur était Mgr Jean Maria michel KOWALSKI et les Évêques assistants, Mgr Gérard GUL, Archevêque d'Utrecht et Mgr Jacques VAN THIEL, Évêque de Haarlem (Hollande).
Le 4 Septembre 1938, Monseigneur KOWALSKI, consacre Paul Marie Marc FATOME, comme évêque régionnaire de France de l’Eglise Catholique des Mariavites, Le 9 Octobre 1949, Monseigneur FATOME, consacre Monseigneur Helmut Norbert Paulus MAAS, comme évêque régionnaire d’Allemagne de l’Eglise Catholique des Mariavites, Le 9 Août 1953, Monseigneur MAAS, consacre Monseigneur Jean Andréas PREVOST, comme évêque régionnaire de France et vicaire apostolique pour l’Europe Occidentale de l’Eglise Catholique des Mariavites. Le 5 Mai 1956, Monseigneur PREVOST, en l’église américaine du quai d’Orsay à Paris, consacre Monseigneur Joseph-Robert BONNET, qui est alors vicaire général pour le Maroc de l’Old Catholic Church of América, comme évêque régionnaire pour l’Afrique du Nord de l’Eglise Catholique des Mariavites.
L'évêque Marc FATOME a implanté le Mariavitisme en France. De l'existence du Mariavitisme en France, les Mariavites, contrairement aux Mariavites en Pologne, dans l'enseignement sont liés à l'Église Catholique Romaine.
Et au-delà des évolutions de la mère de Kozlowski. La théologie et l'enseignement sont similaires à la théologie de l'Église catholique romaine. Notre enseignement et nos activités sont basés sur la tradition de l'Église et, surtout, sur les saintes Écritures, qui constituent le fondement de notre vie et de notre activité ecclésiales.
L'Église a une succession apostolique de l'Église vieille-catholique d'Utrecht (Pays-Bas) et une succession apostolique de l'évêque Carlos Duarte Costa, connue sous le nom de succession catholique romaine.
Par conséquent, nous conservons la foi de l'Église, telle qu'elle est exprimée dans les symboles œcuméniques et dans les jugements dogmatiques universellement reconnus les conseils œcuméniques de l'Église indivise du premier millénaire. L’Église aspire à la pleine unité avec toutes les églises chrétiennes.
La messe est célébrée selon la forme habituelle du rite romain (la messe post-conciliaire de Paul VI) - le canon mentionne le nom du pape, et elle peut être célébrée sous la forme extraordinaire du rite romain (latin Forma extraordinaria: Messe des Tridentins) en langue nationale et en latin.
L’Église Catholique Missionnaires Mariavites Franciscains reconnaît "la primauté de l’évêque de Rome" - le Pape - comme honorifique, ne reconnaissant pas le dogme de l’infaillibilité en matière de foi et de morale.
Attention,
nous ne sommes pas romain (soit en pleine communion) MAIS ! Nous marchons vers l'Unité dans la diversité en tout humilité et simplicité du service au Peuple de Dieu !
Et nous essayons d'appliquer le Concile Vatican II et les directives des Papes depuis celà, surtout ceux de saint Jean-Paul II…! Qui en 2000 leva tout excommunications et publia la lettre Encyclique du 25 Mai 1995 « Ut Unum sint » sur L’engagement Œcuménique du Vatican !
Et celà montre bien son esprit et son grand désir, d'ouverture face autres églises ayant la succession apostolique valide !!!
Au regard de l'ensembles des démarches du pape François, il est dans la même logique de saint Jean-Paul II, aller vers l'Autre… Marcher ensemble vers cette Unité que nous demande notre Seigneur Jésus-Christ (Lectures de ce 7ème dimanche de Pâques)
Je joins ci-desous l'extrait de cette lettre Encyclique du pape St Jean-Paul II, lui même Polonais, donc il connaissait très bien les Mariavites, il laissa même l'un de nos frères le révérend Konrad Maria Pawel Rudnicki, de célébrer la messe mariavite dans sa chapelle privée de Castel Gandolfo à Rome !
Ainsi, lors du voyage pastoral du Pape Jean Paul II en Pologne, en juin 1991, les Évêques Mariavites furent conviés à assister à différentes réunions et messes papales, le Pape Benoit XVI fit de même à son voyage en Pologne ainsi que le Pape François !
Lettre Œcuménique de Jean-Paul II Extraits de la lettre Encyclique du 25 Mai 1995 « Ut Unum sint » du Pape jean Paul II sur L’engagement Œcuménique du Vatican Dans le cadre de l’Union de tous les Chrétiens appartenant à des Communautés Ecclésiales ou à des Eglises possédant la filiation Apostolique et l’Episcopat ; l’Evêque de Rome proclame officiellement :
• L’Eglise Catholique considère l’engagement œcuménique comme un impératif.
• Ces Eglises et ces Communautés séparées… ne sont nullement dépourvues de signification et de valeur dans le Mystère du Salut.
L’Esprit du Christ ne refuse pas de se servir d’elles comme moyen de Salut… • … par la Célébration de l’Eucharistie du Seigneur en chacune de ces Eglises, l’Eglise de Dieu s’édifie et s’accroît.
• Chez nos frères séparés s’accomplissent aussi de nombreuses actions Sacrées de la Religion Chrétienne… aptes à donner accès à la Communion du Salut.
• Les Théologiens Catholiques, attachés à la doctrine de l’Eglise, DOIVENT procéder avec amour de la vérité, charité et humilité, en menant ENSEMBLE avec les Frères séparés, leur recherche sur les DIVINS MYSTERES.
• En tant qu’Eglise catholique, nous avons conscience d’avoir reçu beaucoup du témoignage, des recherches… des autres communautés ecclésiales. Incitant les Eglises de différents courants Apostoliques, à Prier, voire à célébrer l’Eucharistie ensemble, le Saint Père de Rome précise :
• En dialoguant franchement, les Communautés s’aident mutuellement à se considérer ensemble dans la lumière de la Tradition Apostolique.
• … le Pape Jean XXIII, parlant des autres Chrétiens, constatait : « Ce qui nous unit est beaucoup plus fort que ce qui nous divise».
• Quand les frères qui ne sont pas dans une parfaite communion se réunissent pour prier, le Concile Vatican II définit leur Prière comme l’âme de tout le mouvement œcuménique.
• La prière œcuménique doit être particulièrement présente dans la vie de l’Eglise… jusqu’au jour où… tous les Chrétiens se réuniront dans l’unique célébration de l’Eucharistie.
• Le Directoire souhaite une reconnaissance réciproque et officielle des Baptêmes… Concernant les siècles de division, de conflit et d’excommunication mutuelle, le Pape proclame :
• Il faut passer d’une position d’antagonisme et de conflit à une position où l’un et l’autre se reconnaissent mutuellement comme des Partenaires…
• Après le Concile Vatican II… l’usage a été établit de donner l’appellation « d’EGLISES SŒURS » aux Eglises particulières ou locales rassemblées autour de leur Evêque.
• Ensuite l’abrogation des excommunications mutuelles… a été un pas très important sur la route de la pleine communion.
• Les Communautés, un temps rivales, s’aident aujourd’hui mutuellement, dans de nombreuses circonstances ; parfois on se prête des édifices du culte ; on offre des bourses d’études pour la formation des ministres ; on intervient auprès des autorités pour la défense des autres chrétiens… on démontre l’absence de fondement des calomnies… Concernant la reconnaissance mutuelle des Sacres Episcopaux entre l’Eglise Catholique Vaticane Romaine et les « Eglises Sœurs » séparées, Jean Paul II Clame :
• L’Eglise catholique… soutient que la communion des Eglises particulières avec l’Eglise de Rome, est une condition essentielle… Il faut en effet que la pleine communion… s’exprime visiblement dans un ministère où TOUS les EVEQUES se RECONNAISSENT UNIS dans le CHRIST.
• La division des Chrétiens est un grave état de fait qui parvient à entacher l’œuvre même du Christ.
• J’exhorte donc mes Frères dans l’épiscopat à accorder toute leur attention à cet engagement. Les deux Codes de Droit canonique placent parmi les responsabilités de l’Evêque celle de promouvoir l’unité de tous les Chrétiens… Cela fait partie de la mission épiscopale.
• Saint Cyprien commente le Notre Père « Dieu ne reçoit pas le sacrifice de l’homme qui vit dans la dissension. Il ordonne que l’on s’éloigne de l’autel pour se réconcilier d’abord avec son frère… Le plus grand sacrifice, c’est la concorde fraternelle… »
Donné à Rome, près de Saint-Pierre, le 25 mai 1995, solennité de l’Ascension du Seigneur, en la dix-septième année de mon Pontificat. Jean Paul II (*)
Extraits de « l’Engagement œcuménique » du Pape Jean Paul II, Pierre TEQUI éditeur, mai 1995. Reproduction du fac-similé de la Signature de sa Sainteté figurant en page 106 de l’ouvrage cité et dont la lecture est conseillée à tous.
Voir aussi : LA DÉCLARATION "DOMINUS IESUS" SUR L'UNICITÉ ET L'UNIVERSALITÉ SALVIFIQUE DE JÉSUS-CHRIST ET DE L'ÉGLISE.
Sa Sainteté le Pape Jean-Paul II, au cours de l'audience accordée le 16 juin 2000 au soussigné cardinal Préfet de la Congrégation pour la Doctrine de la Foi, avec science certaine et son autorité apostolique a approuvé la présente Déclaration, décidée en session plénière, l'a confirmée et en a ordonné la publication. Donné à Rome, au siège de la Congrégation pour la Doctrine de la Foi, le 6 août 2000, en la fête de la Transfiguration du Seigneur.
JOSEPH Card. RATZINGER Préfet
TARCISIO BERTONE, S.D.B. Archevêque émérite de Verceil Secrétaire
https://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cfaith/documents/rc_con_cfaith_doc_20000806_dominus-iesus_fr.html
Traduction de lettre de Secrétairerie d'État :
Intercommunion - Interkomunia
Après cette semaine de prière pour l'Unité des Chrétiens, nous sommes arrivés à la signature d'une Intercommunion avec nos Frères de l'Eglise Orthodoxe Occidentale ("Eglise Orthodoxe d'Europe"), Comme nous demande notre Seigneur Jésus-Christ " Que tous soit Un " (Jean 17 : 21)
Bien sur dans les respect mutuel de nos règles respectives !
"Unité dans la Diversité !
Po tym tygodniu modlitw o Jedność Chrześcijan doszliśmy do podpisania Interkomunii z naszymi Braćmi Zachodniego Kościoła Prawosławnego ("Europejskiego Kościoła Prawosławnego"), jak nasz Pan Jezus Chrystus prosi nas "Niech wszyscy będą jednym" (J 17: 21) Oczywiście z wzajemnym poszanowaniem naszych zasad! "Jedność w różnorodności!
Sa Béatitude Mgr Jacques-Israël-Nectaire, Métropolite d'Europe, Primat de l'Eglise Orthodoxe Occidentale
Les responsables de la fraternité :
ODPOWIEDZIALNI ZA WSPOLNOTY
Lien site facebook:
https: //www.facebook.com/CCEWREUNION/
Et
https: //www.krzysztofpoplawski.fr/
http://krzysztof-poplawski.over-blog.com/
Monseigneur Krzysztof Marie Poplawski omf, Père Evêque Majeur et Primat Archevêque - Supérieurs de la Fraternité NDPS et de l'Eglise Catholique Missionnaires Mariavites Franciscains, Paris, il réside en région parisienne. Et son clergés !
contact: krzysztof.poplawski@club-internet.fr , perechristophe@wp.pl
Monseigneur Didier Stéphane Michel Marie MARCHAL omf, Père Evêque Coadjuteur - Supérieur Majeur de la Fraternité Notre Dame du Pertpetuel Secours, il réside à l'Ile de la Réunion 974. Et son clergé !
contact: f.didiermichelmarie@outlook.fr
En Terre d'Afrique :
Monseigneur Jean de Dieu- Grace Marie Kibenga omf, Père Evêque - Préfet Apostolique pour la Terre d'Afrique, il réside au Cameroun (Baaba (Soa) B.P : 4634 Yaoundé) . Supérieur Générale de la Communauté Cejema. Et son clergés !
Monseigneur Jean-Pierre Marie AFANA AFANA omf, Père Evêque - Auxilaire du Cameroun auprès de son Excellence Mgr Jean de Dieu Grâce Marie Kibenga omf, Préfet Apostolique. Et Evêque - Tilulaire pour la Suisse, son lieu de résidence Genève. Et Délégué auprès des instences Oecuméniques !
Monseigneur Francis Claudi Brittan Marie YIDIKA omf, Père Evêque - Adjoint au Préfet Apostolique pour la Terre d'Afrique, il réside au Congo Brazzaville, B.P : 5436 Pointe Noire. Et son clergés !
Monseigneur Pierre (Petronilla) Marie MWALONGA MBULU omf - Vicaire Apostolique pour la province République Démocratique du Congo et Supérieur de la Communauté Saint Benoit de Kinshasa (RDC) et le Clergés !
Monseigneur Eric Marie MANDZA omf - Vicaire Apostolique pour la Province du Gabon et Supérieur de la Communauté Saint François d'Assise de Libreville (GABON) et le Clergés !
**
Ks Bp Krzysztof Marie Popławski Pierwszy Biskup ( Naczelny) - Przełożony Bractwa NDPS i Katolickiego Kościoła Franciszkanów Misjonarzy Mariawitów w Paryżu wraz z duchowienstwem. Urzęduje w regionie paryskim . kontakt: krzysztof.poplawski@club-internet.fr, perechristophe@wp.pl , tel: +33679548832
Ks Bp Didier Stéphane Michel Marie MARCHAL omf, Biskup -Koadiutor - Wyższy Przelożony Bractwa Notre Dame du Pertpetuel Secours, przebywa na Wyspie Reunion 974 wraz z duchowienstwem. kontakt: f.didiermichelmarie@outlook.fr
W Afryce: Ks Bp Jean de Dieu-Grace Marie Kibenga omf, - Prefekt Apostolski dla Krajów Afryki, mieszka w Kamerunie (Baaba (Soa) BP: 4634 Yaoundé). Przełożony Generalny Wspólnoty Cejema wraz z duchowienstwem.
Ks Bp Jean-Pierre Marie AFANA AFANA omf, Biskup - Pomocnik Jego Ekscelencji ks Bp Jean de Dieu Grace Marie Kibenga omf, Prefekt Apostolski. I biskup - Tytularny dla Szwajcarii, miejsce zamieszkania Genewa. Delegat do spraw ekumenicznych.
Ks Bp Franciszek Klaudi Brittan Marie YIDIKA omf, Biskup - Asystent Prefekta Apostolskiego dla Ziemi Afryki, wraz z duchowienstwem mieszka w Kongo Brazzaville, BP: 5436 Pointe Noire.
Ks Bp Pierre (Petronilla) Marie MWALONGA MBULU omf - Wikariusz Apostolski Prowincji Demokratycznej Republiki Konga i przełożony wspólnoty św. Benedykta w Kinszasie (DRK) wraz z duchowienstwem.
Ks Bp Eric Marie MANDZA omf - Wikariusz Apostolski dla Prowincji Gabon i Przełożony Wspólnoty Św. Franciszka z Asyżu w Libreville (GABON) wraz z duchowienstwem.
Monseigneur Krzysztof Marie Poplawski omf, Evêque Majeur et Primat. Pierwszy Biskup Ks . Krzysztof Maria Poplawski omf.
Mgr Francis Marie Yidica omf, Mgr Didier Stéphane Marie Marchal omf et Mgr Jean de Dieu Grâce Marie Kibenga omf
Mgr Jean-Pierre Marie Afana Afana
STAROKATOLICKA I RZYMSKO-KATOLICKA SUKCESJA APOSTOLSKA .
VIEILLE-CATHOLIQUE ET CATHOLIQUE ROMAINE SUCCESSION APOSTOLIQUE.
Biskupi wspólnoty posiadają starokatolicką sukcesję apostolską (Utrecht). Bp G. Gul- Bp M.Kowalski oraz rzymskokatolicką sukcesję apostolską, zwaną sukcesją Bp Carlosa Duarte Costa.
Les évêques de la communauté ont la succession apostolique vieille-catholique ( Utrecht) Mgr GUL et Mgr KOWALSKI et la succession catholique romaine appelée succession de Mgr Carlos Duarte Costa.
Succession apostolique de Mgr Christophe Marie Poplawski Ligne catholique- romaine du Mgr Carlos Duarte Costa .
1. Mgr Carlos Duarte Costa, évêque catholique romain, le 3 mai 1948, consacre l'évêque Luis Fernando Castillo Mendez .
2. En juin 2006, Mgr Luis Fernando Castillo Mendez consacre Mgr James Atkinson Wake
3. Le 8 septembre 2018, Mgr James Atkinson Wake consacre Mgr Christophe Marie Popławski.
4. En Janvier 2019, Monseigneur Christophe Marie POPLAWSKI Primat, consacre Mgr Didier Stéphane Michel Marie MARCHAL, comme évêque coadjuteur de l’Eglise Catholique Missionnaires Mariavites Franciscains...!
5. Le 19 Janvier 2019, Monseigneur Didier Stéphane Michel Marie MARCHAL, transmet la succession à Mgr Jean De Dieu Marie KIBENGA et Mgr Francis Claudi Brittan Marie YIDIKA, sous Mandat Apostolique du Primat
***
La succession apostolique - ligne catholique romaine de Duarte Costa dans la communauté.
Sukcesja apostolska - linia rzymskokatolicka Duarte Costa we wspólnocie.
mgr Carlos Duarte Costa >
mgr Luis Fernando Castillo Mendez >
mgr James Atkinson Wake (David Bell) >
mgr Christophe Marie Popławski
TRANSMISSION DE LA SUCESSION APOSTOLIQUE DE MGR DUARTA COSTA AUX EVEQUES DE LA COMMUNAUTE
mgr Christophe Marie Poplawski >
mgr Didier Stéphane Michel Marie MARCHAL >
mgr Jean de Dieu Marie Kibenga et mgr Francis Claudi Brittan Marie Ydika.
Voyage à Rome et le Vatican pour le "Jubilé des prêtres en l'année de la Miséricorde"
Wyjazd do Rzymu i do Watykanu na „Jubileusz Kapłanów w Roku Miłosierdzia”
Bénédiction Apostolique après notre invitation au Vatican.
Bénédiction Apostolique pour notre Ordination Presbytérale
Célébret pour l'ensemble du Jubilé de la Miséricorde des Prêtres au Vatican. Celebret na całość Jubileuszu Miłosierdzia Kapłanów w Watykanie
Certificat de notre présence au Jubilié de la Miséricorde des Prêtres au Vatican. świadectwo naszej obecności na Jubileuszu Miłosierdzia Kapłanów w Watykanie.
En la Basilique de St Paul hors les Murs
Au sein de la Basilique St Paul Hors les Murs le 02 Juin 2016, à la visite de Pape François dans l'après midi.W Bazylice św. Pawła za Murami, 2 czerwca 2016 przed wizyta Papieża Franciszka w godzinach popołudniowych.
Avec son Excellence Mgr Rino Fisichela place St Pierre après le chapelet le 03 Juin 2016. Z Jego Ekscelencją Ks.Biskupem Rino Fisichela na placu św. Piotra po różańcu 3 czerwca 2016 r.
Avec son Excellence Mgr Vincent Dollman le 02 Juin 2016 à St Paul Hors les Murs. Z Jego Ekscelencją Ks Biskupem Vincent Dollman u św Pawła za Murami
Avec nos Confrères Prêtres français place St Pierre le 03 Juin 2016. Ze współbraćmi księżmi francuskimi na placu św Piotra
KIM JESTEŚMY ... wspólnota o charakterze ekumenicznym, narodziła się w wyniku wydarzeń sprzecznych z nauczaniem naszego Pana Jezusa Chrystusa i Jego Najświętszej Matki!
Bracia, pragną żyć zgodnie nauczaniem Jezusa Chrystusa , świadectwem Świętych Ewangelii ,na wzór pierwotnego Kościoła: w prostocie, pokorze i służbie!
Wspólnota dąży do jedności, zgodnie z pragnieniem naszego Pana Jezusa Chrystusa , do jedności w różnorodności, tak jak dwunastu Apostołów zachowało Kościół Pana Jezusa Chrystusa, Jeden i niepodzielny, w różnych kulturach i wśród różnych narodów.
A oto parę informacji na temat pochodzenia naszej wspólnoty:
Mariawityzm wywodzi się z owocnej działalności ojca Honorata Koźmińskiego, brata mniejszego kapucyna (1829-1916), którego Papież Jan Paweł II beatyfikował 16 października 1988 r.
Ojciec Honorat był założycielem ponad dwudziestu zgromadzeń zakonnych; ale później papiestwo snując podejrzenia usunęło go z urzędu, niechętnie uznając te zgromadzenia.
Wszystkie zgromadzenia przez niego założone prowadziły ukryte i tajne życie z powodu prześladowań i represji ze strony rosyjskiego rządu. Ich celem było prowadzenie życia zakonnego, ale także inicjatywy pomocy społecznej wśród środowisk roboczych i chłopskich.
W 1883 r. Wstępuje do tajnego zgromadzenia ks. Honorata Kozminskiego, Feliksa Magdalena Kozłowska, ur. 27 maja 1862 r. w Wielicznej koło Węgrowa, na wschód od Warszawy Narodziny i rozwój mariawityzmu są ściśle związane z Matką ( mateczką ) Marią Franciszka i są inspirowane objawieniem, które otrzymała 2 sierpnia 1893 r., Dotyczące Miłosierdzia Bożego dla naszych czasów.
Rozprzestrzenianie się Nieskończonego Miłosierdzia Bożego stało się bardzo ważnym i decydującym momentem w historii Zgromadzenia Sióstr Mariawitek Wieczystej Adoracji i początkiem Zgromadzenia Księży Mariawitów. Te istniały już pod nazwą „Stowarzyszenie Maryjne Ksiezy Diecezjalnych”.
Nazwa „MARIAWITA” pochodzi od Mariae Vitae Imitantes: „naśladowanie życia Maryi” (a Matka Jego chowała wiernie wszystkie te sprawy w swoim sercu, Łk 2-51).
Już 10 października 1907 r. Kapituła generalna zatwierdziła księdza Jena Marie Michała KOWALSKIEGO jako Przełożonego Generalnego i wybrała na biskupa .
5 października 1909 r. otrzymał on konsekrację biskupią z rąk biskupa Gérarda GULA, arcybiskupa Utrechtu i biskupów starokatolickich Holandii i Niemiec.
W następnym roku, 4 września 1910 r. W Łowiczu, odbyła się konsekracja dwóch innych kapłanów mariawickich: Romana Marie Jakuba PROCHNIEWSKIEGO i Leona Marie Andrzeja GOLEBIOWSKIEGO. Biskupem konsekrujacym był bp Jan Maria Michal KOWALSKI i asystenci biskupa, biskup Gérard GUL, arcybiskup Utrechtu i biskup Jacques VAN THIEL, biskup Haarlem (Holandia).
4 września 1938 r. Biskup KOWALSKI konsekruje Pawła Marię Marka FATOME, jako biskupa Kościoła Katolickiego Mariawitów,
9 października 1949 r. Biskup FATOME konsekruje Biskupa Helmuta Norberta Paulusa MAAS, na biskupa Niemiec Kościoła Katolickiego Mariawitów,
9 sierpnia 1953 r., Biskup MAAS, konsekruje biskupa Jeana Andréasa PREVOSTA, na biskupa Francji i wikariusza apostolskiego dla Europy Zachodniej Kościoła Katolickiego Mariawitów.
5 maja 1956 r. Biskup PREVOST, w amerykańskim kościele Quai d'Orsay w Paryżu, konsekrował biskupa Josepha-Roberta BONNET, który był wówczas wikariuszem generalnym Marokanskiego Kościoła Starokatolickiego Ameryki, jako biskup regionalny dla Afryka Północna Kościoła katolickiego mariawitów.
Mimo, że mariawityzm został przeszczepiony do Francji z Polski przez Biskupa Marc Fatome zasady i nauczanie we wspólnocie francuskiej w przeciwieństwie do mariawitów polskich nie odbiege od nauczania rzymskokatolickiego.
Nauka Koscioła nie odbiega więc od wiary i tradycji Świętego Powszechnego i Apostolskiego Kościoła tradycji zachodniej.
W sprawowaniu świętych czynności posługuje się kalendarzem liturgicznym takim jak Kościol Rzymskokatolicki.
Podobnie jak Kościół Rzymskokatolicki, najwyższą cześć Kościół oddaje Bogu w Trójcy Jedynemu.
Kościół wyznaje wiarę i oddaje cześć aniołom, świętym apostołom, męczennikom i świętym Kościoła Powszechnego. Szczególne miejsce wśród świętych zajmuje Matka Najświętsza – Niepokalanie poczęta Maryja, Matka Syna Bożego.
Kościół przyjmuje wszystkie dogmaty dotyczące Trójcy Świętej, mariologiczne oraz eklezjologiczne z wyłączeniem dogmatu o nieomylności papieża. Uznaje dogmat o Niepokalanym Poczeciu.
Kościół uznaje papieża jako następcę apostoła Piotra, oddając mu należną cześć i uznając jego szczególną pozycję pośród wybranych przez Pana apostołów;
Kościół posiada sukcesję apostolską od Kościoła Starokatolickiego w Utrechcie ( Holandia ) , oraz sukcesję apostolską od Biskupa Carlosa Duarte Costa , zwaną sukcesją rzymskokatolicką.
Kościół uznaje siedem sakramentów świętych, zgodnie z nauką i tradycją zachodniego Kościoła.
Eucharystia sprawowana jest pod dwiema postaciami: Ciała i Krwi Pańskiej oraz stanowi ona centrum życia i pobożności członków Kościoła.
Msza święta sprawowana jest według zwyczajnej formy rytu rzymskiego, ( Msza posoborowa Pawła VI) , oraz moze byc sprawowana w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego (łac. Forma extraordinaria, pot. msza trydencka) w języku narodowym, oraz w języku łacińskim.
W Kościele sprawowany jest sakrament pokuty – spowiedź święta: indywidualna (uszna w konfesjonale)
Kościół dąży do pełnej jedności ze wszystkimi kościołami chrześcijańskimi. Kościół uznaje „prymat biskupa Rzymu” - papieża - za honorowy, nie uznając dogmatu o nieomylności w sprawach wiary i moralności.
***
Uwaga: nie jesteśmy Rzymsko-katolikami (w pełnej komunii) ALE! Dążymy do Jedności w różnorodności z całą pokorą i prostotą w służbie Ludowi Bożemu!
Staramy dostosować się do Soboru Watykańskiego II i dyrektyw Papieży, zwłaszcza św. Jana Pawła II, który w 2000 r. wycofał wszystkie ekskomuniki i opublikował encyklikę z 25 maja 1995 r. „Ut Unum sint” na temat ekumenicznego zaangażowania Watykanu! …
To pokazuje nam jego ducha i jego wielkie pragnienie, otwarcia się na inne kościoły z ważną sukcesją apostolską!
W odniesieniu do wszystkich kroków Papieża Franciszka, który ma tę samą logikę co św. Jan Paweł II, iść do innych…. Iść razem w kierunku jedności, o którą prosi nas Pan Jezus Chrystus .
Załączamy tu fragment tej encykliki papieża św. Jana Pawła II, który sam był Polakiem, więc bardzo dobrze znał mariawitów, a nawet pozwolił jednemu z naszych braci, ks. Konradowi Marii Pawłowi Rudnickiemu, odprawiać mariawicką mszę w prywatnej kaplicy Castel Gandolfo w Rzymie!
Tak więc podczas podróży duszpasterskiej papieża Jana Pawła II w Polsce, w czerwcu 1991 r. Biskupi mariawici zostali zaproszeni do udziału w różnych spotkaniach i mszach papieskich, Papież Benedykt XVI zrobił to samo w czasie swojej pielgrzymki do Polski , tak samo papież Franciszek !
List ekumeniczny Jana Pawła II Fragmenty encykliki z 25 maja 1995 r. „Ut Unum sint” Papieża Jana Pawła II na temat ekumenicznego zaangażowania Watykanu.
W ramach Unii wszystkich chrześcijan należących do Wspólnot kościelnych lub Kościołom z apostolską filiacją i Episkopatem; Biskup Rzymu ogłasza oficjalnie:
• Kościół katolicki postrzega zaangażowanie ekumeniczne jako imperatyw.
• Te oddzielne Kościoły i Wspólnoty ... nie są w żaden sposób pozbawione znaczenia i wartości w Tajemnicy Zbawienia. Duch Chrystusowy nie odmawia użycia ich jako środka zbawienia ...
• przez celebrację Eucharystii Pana w każdym z tych Kościołów, Kościół Boży jest budowany i rozszerzany.
• Wśród naszych braci podzielonych jest również wiele świętych aktów religii chrześcijańskiej ... zdolnych do udzielenia dostępu do Komunii Zbawienia.
• Katoliccy teologowie, oddani doktrynie Kościoła, MUSZĄ postępować z miłością do prawdy, miłości i pokory, prowadząc RAZEM z oddzielonymi braćmi, ich badania nad Boskimi tajemnicami.
• Jako Kościół katolicki zdajemy sobie sprawę z tego, że otrzymaliśmy wiele ze świadectwa, z badań ... od innych wspólnot kościelnych. Zachęcając kościoły różnych prądów apostolskich, aby się modlić, nawet w celu wspólnego sprawowania Eucharystii, Ojciec Święty precyzuje:
• W szczerym dialogu Wspólnoty pomagają sobie nawzajem w rozważaniu siebie w świetle Tradycji apostolskiej.
• ... Papież Jan XXIII, mówiąc o innych chrześcijanach, zauważył: „To, co nas łączy, jest o wiele silniejsze niż to, co nas dzieli”.
• Kiedy bracia, którzy nie są w doskonałej komunii, gromadzą się, aby się modlić, Sobór Watykański II określa ich Modlitwę jako duszę całego ruchu ekumenicznego.
• Modlitwa ekumeniczna musi być szczególnie obecna w życiu Kościoła ... aż do dnia, w którym ... wszyscy chrześcijanie zgromadzą się podczas jednej celebracji Eucharystii.
Dyrektorium pragnie wzajemnego i oficjalnego uznania chrztu ... Odnośnie wieków podziału, konfliktu i wzajemnej ekskomuniki, Papież głosi:
• Musimy przejść z pozycji antagonizmu i konfliktu do pozycji, w której obydwaj rozpoznamy się jako Partnerzy ...
• Po Soborze Watykańskim II ... ustalono, że nazwa „SIOSTRY KOŚCIOŁA” odnosi się do konkretnych lub lokalnych kościołów zgromadzonych wokół ich biskupa
. • Następnie uchylenie wzajemnych ekskomunik ... było bardzo ważnym krokiem na drodze do pełnej komunii.
• Wspólnoty czasu rywalizacji, pomagają sobie dzisiaj, w wielu okolicznościach; czasami wypożyczamy miejsca kultu; udziela się bursy dla przyszłych duchownych; interweniujemy u władz w obronie innych chrześcijan ... pokazujemy brak podstaw oszczerstw ...
Jeśli chodzi o uznanie sakr biskupich między rzymskokatolickim Kościołem a „siostrzanymi Kościołami” rozdzielonymi, Jan Paweł II mówi : • Kościół katolicki ... utrzymuje, że komunia Kościołów partykularnych z Kościołem rzymskim jest niezbędnym warunkiem ...
Rzeczywiście konieczne jest, aby pełna komunia ... została wyraźnie wyrażona w posłudze, w której WSZYSCY BISKUPI uznaja się złączeni w Chrystusie.
• Podział chrześcijan jest poważnym stanem rzeczy, któremu udaje się zatrzeć samo dzieło Chrystusa.
• Dlatego wzywam moich braci w biskupstwie, aby zwrócili pełną uwagę na to zobowiązanie. Dwa kodeksy prawa kanonicznego należą do obowiązków biskupa, które promują jedność wszystkich chrześcijan ... Jest to część misji biskupiej.
• Święty Cyprian komentuje Ojcze nasz „Bóg nie przyjmuje ofiary człowieka, który żyje w nieporozumieniach. Nakazuje, abyśmy oddalili się od ołtarza, aby najpierw pojednać się ze swoim bratem ... Największą ofiarą jest braterska zgoda ...
" W Rzymie, przy św. Piotrze, 25 maja 1995 r., W uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, w siedemnastym roku mego Pontyfikatu. Jan Paweł II (*)
Fragmenty „Zobowiązania ekumenicznego” Papieża Jana Pawła II, wydawnictwo Pierre TEQUI, maj 1995. Reprodukcja kopii podpisu Jego Świątobliwości na stronie 106 cytowanej książki a której przeczytanie jest zalecane wszystkim.
Pour les candidats ... Dla kandydatów...
:Aby zostać księdzem lub diakonem w naszej wspólnocie :
kandydat proszący o przyjęcie do wspólnoty musi być absolwentem uczelni teologicznej i mieć ukończone minimum trzy lata studiów teologicznych.
Kandydat odbywa postulat trwający rok lub dwa lataoraz nowicjat trwający rok. W tym czasie równocześnie moze kończyć studia.
Do przyjęcia święceń kapłańskich potrzebny jest certyfikat ukończenia studiów teologicznych.
Wspólnota jest otwarta na kapłanów i diakonów z innych kościołów katolickich, którzy otrzymali wykształcenie teologiczne.
Jeśli chodzi o inkardynację konieczny będzie exeat , oczekiwanie od miesiaca do jednego roku po przedstawieniu odpowiednich dokumentów w tym świadectw przyjęcia święceń.
Uwaga! Kandydaci tak jak kapłani naszej wspólnoty pracują, ponieważ wspólnota tworzy tzw . wspólnotę „ des prêtres ouvriers”.
Pour devenir prêtre ou diacre dans notre communauté :
le candidat doit être diplômé (une formation de trois ans minimum avec attestation) en théologie, puis parfaire sa formation en université canonique de deux ans environs et effectuer un postulat d'une à deux années, suivie du noviciat d'une année.
La communauté est ouverte aux prêtres et aux diacres émanents d'autres églises catholiques qui ont reçu, une éducation théologique suivant le droit universel.
La communauté est ouverte aux prêtres et aux diacres émanents d'autres églises catholiques, qui ont reçu une éducation théologique.
Pour l'incardination il faudra un exéat de moins d'un ans et des actes de réceptions d'ordres...
Attention ! le candidat devra avoir un travail pour subvenir à ces besoins car nous sommes des clergs ouvriers !
BIYEDI Billy ferdinand
je suis très ravi de cette connaissance